Prolog

Magnus Bane czekał na swoją przybraną córkę w salonie, od dłuższego czasu jej nie widział. Trenowała pod okiem mistrza Juin Jong, musiała znać podstawy, które przydawały się do walki z demonami i nie tylko.  Dołożył wszelkich starań, aby Clave nie dowiedziało się o Kin. Od razu konsul Branvel by ją wysyłał na pierwszy ogień do walki. Ona była tylko dzieckiem, jego oczkiem  w głowie. Czarownik musiał przyznać, że się stęsknił. Ta dziewczynka rozbudziła zapomnianego przez niego emocje. Tak samo jak Alexander Lightwood, lecz o nim musiał zapomnieć, zwłaszcza że knuł spisek z Camillą. Czuł się zdradzony, zakochał się w szczerej osobie, a nie w kłamliwej szumowinie.

Odłożył z hukiem szklankę z colą.  Był wściekły na siebie, bo myślał o swoim byłym, a obiecał sobie, że ten rozdział został na zawsze zamknięty. Do jego uszu dobiegło niepewne stukanie w drzwi.  Pobiegł otworzyć z nadzieją, że za drzwiami stoi Kin, lecz rozczarowanie szybko ogarnęło jego ciało oraz serce. Na schodkach stał z rękami w kieszeni Alec, miał opuszczoną głowę. Wyglądał jak dziecko przyłapane na gorącym uczynku. Magnus musiał odepchnąć ochotę podejścia i zanurzenia dłoni w jego kruczoczarne włosy i spojrzenia w błękitnie oczy.

- Co tu robisz? - jego głos zadrżał.

- Chcę porozmawiać - uniósł lekko głowę.

- Nie mamy o czym… - warknął.

Musiał być silny. Nie chciał okazywać, jak mu zależało, jego serce jeszcze się nie poskładało. Kolejne rozczarowanie chłopakiem mogło go doprowadzić do szaleństwa.

- Musimy porozmawiać - teraz to on warknął.

Stanął na tym samym schodku gdzie znajdował się czarownik. Mierzyli się wzrokiem.  Zahipnotyzowany czarownik zagłębiał się w błękitne tęczówki chłopaka.  Alec przygryzł wargę. Skierował swój wzrok w tę stronę.  Nieświadomie machnął ręką, aby chłopak wszedł do jego mieszkania.

Alec poczuł, że może jest jakaś nadzieje dla ich związku. Salon po ostatnich razie został posprzątany i odświeżony. Na stoliku czekały dwie gorące czekolady. Niebieskooki zmarszczył brwi.

- Czegoś na kogoś? - spytał.

- O tym chciałeś rozmawiać? - próbował odwrócić uwagę Aleca.

- Nie - westchnął - Magnus ja cię kocham! Nie mogę przestać o tobie myśleć. Nie potrafię normalnie funkcjonować. Nie śpię, nie jem…

- Alec przestań - przerwał mu - To nie ma sensu.

Niebieskooki podszedł do niego. Stali niebezpiecznie blisko siebie. Wystarczy tylko przybliżyć głowę, aby dotknąć tych ust…

Magnus nie! - zganił się.

Musiał temu chłopakowi dać nauczkę. Chociaż  w ten sposób też siebie ranił.

- Co nie ma sensu? To, że cie kocham? Magnusie! Popełniłem wiele błędów. Nie możesz mi tego wybaczyć? Zbłądziłem. Ale dzięki tobie odnalazłem drogę. Błagam powiedz, że jest nadzieja - powiedział proszącym głosem.

- Alec... - przerwał mu pocałunkiem, który Magnus odwzajemnił - Alec, proszę cię, abyś opuścił to mieszkanie i nigdy więcej tutaj nie przychodził - powiedział stanowczo.

- Magnus…

- Wyjdź. - w jego oczach pojawiły się nieproszone łzy.

Chłopak westchnął i skierował się do drzwi. Wszelakie nadzieje umarły w tym pokoju.  Po trzaśnięciu drzwiami w mieszkaniu nastała nieprzyjemna cisza. Mężczyzna wytarł łzy i skierował się do kuchni, gdzie znajdowała się jego córka, która niegrzecznie podsłuchiwała. Był wielkim czarownikiem Brooklynu, wiedział o wszystkim co się działo w jego domu.  Z hukiem wszedł do pomieszczenia. Brunetka wrzasnęła zaskoczona.  Czuła gniew bijący od ojca.

- Ja nie podsłuchiwałam, naprawdę… - zaczęła gorączkowo się tłumaczyć 

- Czyżby? - westchnął. - Kingo…

- Mam na imię Kin, nie Kinga - warknęła.

Odkąd znalazła się pod skrzydłami Magnusa skróciła swoje imię. Nienawidziła, gdy ktoś mówił do niej pełnym imieniem. A szlag ją trafia gdy mówili "Kunegunda". 

- Kin, wybacz, ale muszę to zrobić - wyciągnął w jej stronę rękę.

- Co ty… - zamrugała kilkakrotnie i osunęła się w ciemność.

Magnus w ostatniej chwili złapał ją, ratując przed bolesnym upadkiem. Spojrzał na córkę ze smutkiem, musiał usunąć jej wspomnienia. Przed chwilą słyszała kłótnię, która powinna zostać między Aleciem i nim. 
Kiedyś mi to wybaczysz.
Albo mnie znienawidzisz.
Poprawił ją sobie w ramionach i skierował się do jej pokoju. Pokój był ukryty za regałem, wystarczyło pociągnąć odpowiednią książkę. Przykrył ją kocem i wyszedł. Miał tyle roboty... Najgorsze jest to, że będzie musiał w sprawy zawodowe wciągnąć córkę i użyczyć jej uroku kobiecego...    

====================================
Betowała : Alixe♥.
Nastąpił błąd w nazwie "Czy to koniec Malecu?" więc od prologu będzie poprawiony na "Czy to koniec Maleca?" więc proszę być czujnym :)
Rozdziały powinny się pojawiać raz w tygodniu, zależy to od Alixe, która sprawdza tekst oraz ode mnie i mojej weny xD